Syberyjski

Autorką tekstu jest Monika Wawrzyniak, właścicielka hodowli Syberyjski Sen*PL, opis cech wyglądu został częściowo zaczerpnięty ze strony sibportal.pl. Autorką zdjęcia jest Monika Wawrzyniak.

sybirakO kocie syberyjskim mówimy, że kryje w sobie drobinę subtelności, wdzięku, inteligencji i fascynującej dzikości, a mimo udomowienia i potrzeby obcowania z człowiekiem, wciąż w ich spojrzeniu i osobowości pozostaje coś dzikiego i pierwotnego. Wszystko to sprawia iż mieszanka ta stawia go (przynajmniej w moich oczach) na pierwszym miejscu wśród kociej społeczności. Zwierzęta te są bardzo przyjacielskie i uczuciowe, ale również żywiołowe, ruchliwe i nie można im również odmówić temperamentu. Uwielbiają wspinać się i skakać, co potwierdza ich upodobanie do odpoczywania w nietypowych, zawsze wysoko położonych miejscach. By patrzeć na innych z góry, moje koty wspinają się na najwyższe partie drapaka, lub wskakują na najwyższe półki kominka, by stanowić jego prawdziwą ozdobę.

Koty syberyjskie, popularnie nazywane sybirakami są ruchliwe, skłonne do zabaw i gonitw po całym domu. Nie są jednak agresywne czy złośliwe, nie mają niszczycielskich zapędów, są po prostu delikatne i ostrożne. Slalom między kieliszkami nie stwarza zagrożenia dla szkła. Unikają konfrontacji i jeśli tylko mogą się wycofać z trudnej sytuacji – nie zdobędą się na atak. Będąc właścicielką tych cudownych stworzeń nigdy nie zauważyłam przejawów agresji – nawet kocur w okresie godów, mimo naturalnego dla tego okresu podenerwowania, nie wzbudził w nas niepokoju swoim zachowaniem. Syberyjczyk jak każdy kot wymaga od człowieka wysiłku i zaangażowania w zdobywaniu swego zaufania. Jeśli jednak pomyślnie przejdziemy jego test, to zdobędziemy wielkiego i oddanego przyjaciela.

Koty te są bardzo komunikatywne i inteligentne, lubią towarzystwo człowieka i z wielką ciekawością śledzą każdy jego ruch, by zawsze być przy nim i stać się prawdziwym członkiem rodziny. Mówi się o nich, że to psy w kociej skórze. Koty syberyjskie są przeważnie bardzo gadatliwe uwielbiają porozumiewać się z opiekunem cichym i przyjemnym tonem głosu, moim zdaniem podobnym jakby do gruchania. Jak większość kotów szybko uczą się czystości i zasad obowiązujących w rodzinie. Prawidłowo wychowane witają się z powracającymi do domu właścicielami, same proszą o pieszczoty, ale nigdy w natrętny sposób. Chętnie przebywają w kocich grupach, ale gdy chcemy zapewnić mu dodatkowe towarzystwo nie musi to być koniecznie kolejny kot, gdyż równie dobrze komunikują się z innymi domowymi zwierzętami. Ptaków jednak nie polecam, zakładam, że w tym momencie koci instynkt zwycięży nad jego wszystkimi zaletami…

Mini historia rasy

W Polsce hodowlę kotów syberyjskich w 1990 roku rozpoczęła Pani Jolanta Sztykiel z Warszawy, jako hodowla Z BAŚNI*PL, a już w roku 1998 rasa ta została zarejestrowana oficjalnie przez FIFe. W tym samym roku koty syberyjskie dotarły do Stanów Zjednoczonych wraz z rosyjskimi emigrantami z Moskwy i St. Petersburga.

Wszystko zapoczątkował upadek komuny, a otwarcie granic Rosji na świat miało znaczenie także i dla kotów. Okazało się bowiem, że komunistyczne, sowieckie myszy nie prowadziły we wsiach sielskiego życia i także miały swojego odwiecznego, klasowego wroga w postaci kota. I to nie byle jakiego. Kot syberyjski, bo tak nazwano tę rasę „nie tkniętą ręką hodowców”, jest średnim lub dużym, półdługowłosym kotem o typowym, leśnym wyglądzie. W Rosji sowieckiej hodowla zwierząt rasowych była nie do pomyślenia i to właśnie uratowało tego pięknego kota przed wynaturzeniem. Fenotypem kot syberyjski przypomina norweskie koty leśne i amerykańskie Maine Coon.

Wygląd

Kot syberyjski jest kotem półdługowłosym, muskularnym i silnym, średniej wielkości. Kocury są zdecydowanie większe od kotek. Kotki ważą 4 do 5 kg, waga kocurów waha się między 5 a 8 kg. Zdarzają się okazy ważące do 10 kg. Dojrzałość fizyczną osiąga w wieku 3-4 lat.

Głowa

Głowa jest średniej wielkości, z wydatnymi policzkami i mocnymi kościami policzkowymi o zaokrąglonej linii podbródka. Mocne czoło lekko wypukłe, harmonizuje z kształtem głowy. Nos jest długi i lekko wypukły, ale bez zagłębienia u nasady.

Oczy

Oczy są duże, lekko owalne, lekko skośnie ustawione i szeroko rozstawione. Barwa oczu powinna być jednolita i najczęściej bywa zielona lub bursztynowa.

Uszy

Uszy powinny być lekko pochylone ku przodowi, lekko wypukłe i szeroko rozstawione uszy są średniej wielkości. Wierzchołki uszu powinny być zaokrąglone i często zakończone są pędzelkami dłuższych włosów.

Szata

Kot syberyjski posiada futro typowe dla wszystkich kotów leśnych. Półdługie włosy okrywowe są mocne, szorstkie w dotyku; łatwo wyczuwamy pojedynczy włos. Przylegają one delikatnie do ciała, lecz podszerstek, zwłaszcza w okresie zimowym, jest gęsty i miękki dodając kotu wizualnie „objętości”. Takie futro umożliwia tym kotom przebywanie w zimnym, ostrym klimacie. Charakterystyczne dla tej rasy są puchate „portki” na tylnych łapkach, obfity „śliniak” na piersi i gęsto owłosiony długi ogon. Na karku i barkach futro powinno być trochę krótsze, ale na grzbiecie jest dłuższe i gęstsze z dużą ilością twardego okrywowego włosa. Futro chroni kota przed niekorzystnymi warunkami klimatycznymi. Zimą jest gęstsze i dłuższe, latem staje się dużo krótsze.

Ogon

Ogon jest długi, zaokrąglony na końcu, w formie bogato owłosionej kity, nie linieje latem. Włosy na ogonie powinny układać się równomiernie w tak zwaną „szczotke do kurzu”.

Kończyny

Tułów jest lekko wydłużony, a tylne kończyny nieco dłuższe od przednich. Średniej długości, silne z dużymi łapami i charakterystycznymi kępkami włosów pomiędzy palcami, chroniące łapki przed śniegiem i wilgocią.

Umaszczenie

Kot syberyjski posiada umaszczenie w naturalnym ubarwieniu agouti (odmiana naturalnego dzikiego umaszczenia kotów, na każdym włosie występują obręcze i/lub cętki koloru) we wszystkich odmianach pręgowania, szylkretowe oraz w kolorach: czarnym, rudym, niebieskim, kremowym, srebrzystym, białym itd. Tak jak i inne koty leśne, spotyka się sybiraki z dużym udziałem koloru białego. Niedopuszczalne są umaszczenia charakterystyczne dla kotów z oznaczeniami syjamskimi. Kotów syberyjskich, jako jednej z niewielu ras naturalnych, nie wolno krzyżować z żadną inną rasą. Porównując sybiraki z innymi, podobnymi rasami, daje się zauważyć, że koty Maine Coon są bardziej zwarte i kanciaste, a koty norweskie smuklejsze i dłuższe.

Jedna odpowiedź do “Syberyjski

  1. Pingback: Jaką kompleksową karmę podawać? - zoologia24h.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *