Manx – kot z wyspy Man

Charakter

Manksy to koty niezbyt wybujałym temperamencie, czułe, łagodne i bardzo mocno przywiązane do właściciela.

Wygląd

Są to koty farmerskie, mocno zbudowane, umięśnione, o szerokiej klatce piersiowej, kompaktowym grzbiecie i o głębokich bokach. Zakończenie korpusu zwierzęcia powinno być wyraźnie zaokrąglone.

Kończyny powinny być krótkie, szeroko rozstawione, o okrągłych łapach i poduszeczkach w kolorze harmonizującym z kolorem futra. Tylne kończyny muszą być wyższe od przednich i tworzyć kąt od tyłu do przodu korpusu.

Wyróżnia się trzy typy ogona:

• rumpy – całkowity brak ogona z wyczuwalnym końcem kręgosłupa
• rumpy riser – szczątkowa kość ogonowa
• stumpy – krótki, maksymalnie do 3 cm długości, nie może być załamany (na zdjęciu)

Futro manksa jest krótkie (u kota walijskiego jest średniej długości), podwójne, z miękkim, gęstym podszerstkiem. Dopuszczalne są wszystkie odmiany barwne, z dowolną ilością bieli.

Głowa kota rasy Manx jest średniej wielkości, o dużej i okrągłej części twarzowej, z wyraźnie zaznaczonymi policzkami. Nos bez wyraźnie zaznaczonego stopu, średniej długości, jego lusterko powinno być w kolorze harmonizującym z barwą futerka.

Oczy powinny być duże i okrągłe, uszy średniej wielkości, delikatnie zwężające się ku końcom, u nasady otwarte, osadzone wysoko na głowie.

Pochodzenie

Manx to bardzo stara rasa kotów, pochodząca z wyspy Man na Morzu Irlandzkim. Charakterystyczny dla tej rasy brak ogona utrwalił się poprzez naturalną izolację i zamkniętą pulę genów, a następnie poprzez selekcję hodowlaną. Hodując tę rasę trzeba mieć na uwadze fakt, iż gen odpowiedzialny za brak ogona jest w letalny w formie homozygotycznej, więc istotnym jest kojarzenie ze sobą odpowiednich osobników. W hodowli wykorzystuje się więc często osobniki niewystawowe, z długimi ogonami.

Odmianą długowłosą manksa jest kot walijski (cymric). Jest to rasa siostrzana, można je krzyżować ze sobą, podobnie jak koty perskie z kotami egzotycznymi.