Żbik – niedaleki krewny kota domowego

Żbik to dziki przedstawiciel rodziny kotowatych. Z wyglądu łudząco przypomina burego kota domowego. Charakterystyczną cechą, która pozwala odróżnić od siebie te dwa gatunki, są poprzeczne pręgi na ogonie. U żbika nie łączą się one z pręgą grzbietową.

Istnieją różne teorie dotyczące pochodzenia kota domowego – jedne zakładają, że kot domowy pochodzi bezpośrednio od żbika europejskiego, który został udomowiony, inne – że jest mieszanką genów żbika i kota nubijskiego. Kot nubijski to inaczej żbik afrykański, zamieszkujący Bliski Wschód oraz Afrykę. Jest niezwykle blisko spokrewniony ze żbikiem europejskim – najprawdopodobniej to ten sam gatunek, który rozwinął się w różnych warunkach bytowych.

Dorosły żbik jest prawie dwa razy większy od kota domowego. Ma dużo masywniejszą budowę ciała, przez co potrafi się sprawnie wspinać, biegać po drzewach, a także jest odporny na zimno. W odróżnieniu od kota domowego, nie jest zwierzęciem stadnym – prowadzi samotniczy tryb życia.
Siedziby ludzkie to dla żbików poważne zagrożenie – w pobliżu wałęsają się bowiem bezpańskie psy, które są niebezpieczne, zwłaszcza dla młodych osobników. Dodatkowo, żbiki mają tendencję do krzyżowania się z kotami domowymi, co nie sprzyja zachowaniu gatunku. Istnieją nawet teorie zakładające, że ilość osobników będących żbikami czystej krwi, a nie kotożbikami, jest znikoma. Dlatego też żbik europejski znajduje się pod ochroną.

Na Mazurach, w Kadzidłowie, znajduje się Safari założone przez doktora Krzywińskiego, leśnika i naukowca, w którym można zobaczyć dwie samice żbika. Spełniają one bardzo ważną rolę – za sprawą samców sprowadzonych z Ukrainy i Finlandii mają przyczynić się do odnowy gatunku – ich potomstwo będzie bowiem żyło na wolności.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *