Kot perski to jedna z najbardziej znanych i najlepiej kojarzonych ras na świecie. Mało osób jednak wie, że pierwsze koty perskie wyglądały zupełnie inaczej niż obecnie. Nie miały tak długiej sierści, były szczuplejszej budowy, a także nie miały „spłaszczonych” pyszczków. Pierwsze zapiski o istnieniu rasy zwyczajowo nazywanej perską, pojawiły się w 1521 roku. Podróżnik Nicolas Fabri de Pieresc pod koniec XVI wieku przywiózł z Turcji pierwszych przedstawicieli tej rasy. Były to koty, które obecnie moglibyśmy zakwalifikować bardziej jako tureckie angory niż persy. Stały się one bardzo popularne na dworach, wśród szlachetnie urodzonych osób. Przy rozmnażaniu kotów zwracano szczególną uwagę na uzyskanie możliwie najdłuższych i najdelikatniejszych włosów tworzących sierść. Przez lata wskutek selekcyjnych metod hodowli, a także krzyżówki z kotami egzotycznymi, koty przypominające tureckie angory, zamieniły się w krępej budowy, długowłose persy z płaskimi pyszczkami.
Do Polski trafiły w latach 70. XX wieku, największą popularnością cieszyły się w latach 90.